Verhalen/gedichten van
Oldemarkt (Oldemaark)

Mien opa kwam uut ’t laand Veno,
I'j kwam uut Baorel, moet ie weten.
Mien omoe niet, die kwam van ’t Wold.
Van waar precies, bin ik vergeten.

In achttienonderdtachtig trokken
Ze naar leselamme. An de kaant
Van 't Vanderpad gongen ze toen wonen,
Dat slingerde destieds deur ’t laand.

Mien opa zee “lk ken jie niet”
As i'j een vremde zag op straote.
Dat vunnen wi'j een bietien raer,
Dat i'j op zien Blokziel’gers praotte.

En toen ze laeter older worren,
Gongen ze wonen an de Maark.
Et waren krasse olde meensen.
Ze waren allebeiden staark.

As i'j de juuste tied wol weten,
Toen i'j al old was, leup i’j naar
De overkaante van de straote
En keek, ja et is eerlijk waar,

Dan mit een aand boven de ogen
En zonder brille, naar de tied
Op 't uurwaark van de Romse toren
Een beter middel kend’ i’j niet.

Van d'olde kaarke van Ieselamme
Aad i'j wat stienen achter ’t uus.
Maar op den duur gang ’t daar niet goed mee
En word' et allemaole gruus.

Nog iene steen eb ik bewaerd,
Die ’k ook nooit van de aand zal doen
Ik eb em kregen van mien opa,
Die stien van d’ olde kaarke toen.

Haaksbergen, mei 1993

Klaas Verbeek

Uit: De Silehammer 10e jrg, nr. 1, p. 8.