Verhalen/gedichten van
Hardenberg (Hardenbarg)

Mooi gel klein hoefblad
langs de wal, in ’n sloot
ik keke al is toe
en dach’n “Hi-j is dood!”

Tuss’n dorre grös en blaa
Steunt toch oen dik geschubde stel?
Zuuk ik now niet goed?
Och joa! Door stoa joa wel!

Ie hoolt het wè goed kloor
door onder in din wal…
Aj oen voet’n maa’ nat hebt stoa
en gien mest kriegt oet’n stal.

Zolange a’w hier ewoont hebt
en da’s ’n heel’n zet
kom ie ieder joor weerumme.
Mooi, da’w mekare niet vegèt!

Marie Pouwels-Bos
Uit: Van alles wat in ’t Sallands plat. (2000)

Mien eerste sigarette
kreeg ik in een deuze mit
noar de knapenvereniging
doarvan was ik lid

Vrogger mus ie roken
aans wa’j joa gien man
een sigarette dreien
wi-j kunnen er wat van

Foi, dat roken was wat
Ku’j 't al deur de neuze
en ku'j kringies bloazen
he’j al een shagdeuze?

Drei ie Stuurman Steven
of he’j Zulvershag
nee, ik roke kloaren
meestal is 't Old Mac

Toe doe mi-j oen peukie
'k heb gien krummel meer
gauw nog een paar trekkies
straks dan mag 't niet meer

A’j echt groot wilt wezen
zet dan 't roken stop
vertel het iederiene
"Ik hoale d'r mit op!"

Februari 2002 

Henduk van ’t Westeinde (pseudoniem van Gerrit van Faassen)

Uit: Van ’t ien op ’t aander; verhalen en gedichten (Historische Vereniging Hardenberg en Omgeving, 2005, p. 41)

As ik op die stille heide
dagens met de schaope was,
waorbi'j ik dan lustig breide,
was het grote veld mien klas.
Waren aandere schepers bange
dat nun padde hun wat dee
of nun giftig' adderslange -
ikke niet - ik nam ze mee!

'k Wusse ze wel of te weren,
umdat ik ne schuppe had,
din um adders te bezweren
eerste klasse gaoven had.
'k Zage is nun kikkerd kroepen
wrokkend deur nun heidestroek,
want hie zag nun adder gloepen,
uutgestrekt op zienen boek.

Zachies kreup din kikkerd wieder,
angstig klagende zien nood.
Och toch, dacht ik, erme lieder
mis hi'j ouwe moddersloot?
Ik bleef zitten, onbewogen,
en kwam daordeur aan de weet:
die bedrieg'lijke adderogen
trokken hum as een magneet.

Toew nam ik de schaopenschuppe
en 'k stak hum zien köppien of.
Ha, dacht ik, ziezo, now krup e
zonder kop in ’t vennestof.
‘k Name ‘t köppien in mien haande
en 'k bekeek dat ding is goed
um te zien wat of die taande,
die toch aaltied plat ligt, doet.

Met de stopnaolde uut de pette
zette ik nun taand rechtop
en veurdat ik daorop lette
veul d'r op mien haand nun drop.
Toew heb ik het wal begreppen:
deur din opgezetten taand
weur nen kliere uut ekneppen
en dreup mi'j 't veniend op d'haand.

Hendrik van Laar (1878-1969)

Eerder gepubliceerd door C. Lina in: Rondom den Herdenbergh, 1992 09/4, p. 1042

Sonnet 1971

Heur zus gaf het bericht:

Ie wordt vanaovend verwacht.

Gegiechel klunk, wat zacht,

Van ’t opdrachtgevend wicht.

De brommer, zunder  licht,

Gung knetterend deur de nacht.

Maor ’t weur niet wa-k had dacht:

De knopen bleven dicht.

Licht beneveld weer naor huus.

Vlakbij het Roomse neon-kruus

Controle deur de Hermandat.

’t Is stille in de cel.

Een straoltie licht, wat grel,

Komp binnen deur ’t sleutelgat.

Roel Gritter

Uit: De Keuze. Verhalen en gedichten in de streektaal (Kampen; IJsselacademie, 1995)

Hermandad = oud woord voor politie.