Verhalen/gedichten van
Steenwijk (Steenwiek)

Jaoren bint veurbij evleugen
Ik raeke droevig estemd
’t Hef mij veule goeds egeven
Mar waorom veult ‘t now zo vremd
Gien foto’s of films meer
Die kan ik now niet zien
Al die vervleugen erinneringen
Brengen olderwetse pien

Levenslijnen lopen
Niet altied soepel deur
Soms staot de wereld stille
En krie-j gien geheur
De woorden bin verzachtend
Veulen soms as los zaand
Ie durven oe aost niet uut te spreken
En ’t lek zo veur de haand

Veult als grote rotspartijen
An een butenlaanse kust
Zunder te streven
Bedenk ik mij in rust
’t Mak mij bewust

We kriegen mit dat woorden helpen
Wanneer begrip en waarmte mist
’t Vrag enkel zelfvertrouwen
A-j naor de toekomst gist
Ervaringen bin soms wonderlijk
Staon aeks op elkaer
En net a-j daenken da-j ’t neet meer an kan
Is de oplossing er

Mooi minse, prachtig wezen
‘k Wete zeker da-j dat bint
Ook al draeg ie een masker
‘k Eb oe echt wel erkend
Laot mi’j now maor weten
Desnoods met geluud
Laot een aander maor wat denken
Maor spreek oezelf uut.

Sarah Buisman

Van de dvd Uutspreken (IJsselacademie, 2006).

Vremd en toch eigen

Een riempien e-j zo veur mekaere,
Want uut et iene komt ’t aere.
Gien iene oeft et joe te leren,
Neem een potlood, gao ’t preberen.
Now veruit, niet omme tiemelen,
Al mar op en daele wiemelen.
A-j de moed mar niet verliezen,
Krie-j et vaste in de smiezen.
Begin dan mar: op Theij op ’t Wold
Is ’t zoemers waarm en ’s winters kold.
Gooi now uttien even bi’j muttien
E-j veur de lente òk een vluttien.
’s Aartieds e-j ’t weer veur ’t griepen
A-j er dan mar niet uut kniepen.
Want geleuf mi’ j zie gaon delen,
Druk an ’t kilsteren en krekelen.
’t Wordt dan vast een eel gesouwel,
’n Gekaekel en gewouwel
Om joe polle op de baank.
Geleuf ie ’t niet, gao dan joe gaank.
Maar daenk eerst om de moraol:
Wat toch vrèmd die eigen taol.

Pé Plat

In dit gedicht legt Pé Plat uit hoe je een rijmpje in je eigen taal moet schrijven. Het is speels en grappig, maar getuigt ook van vakmanschap. De auteur heeft er met opzet moeilijke woorden in gebruikt.

Hier een verklaring.
tiemelen = speelse vorming bij tiemen, Ned. temen= treuzelen
wiemelen = heen en weer bewegen (vgl. wiebelen)
’s aartieds = in de herfsttijd
kilsteren = ruziën, kibbelen
krekelen (klemtoon op 2e lettergreep) = krakelen
gesouwel = waarschijnlijk hetzelfde als gesjouwel = gebabbel, geklets
polle = eigenlijk: pol (bijv. gras), plekje grond dat hoger ligt, boerderijtje; hier waarschijnlijk: geldzak (betekenis die ook in de Veenkoloniën voorkomt, of: klein hoopje geld.

Eerder gepubliceerd als "Tekst van de moand", april 2013

WAS IK NOG MAOR DAT JONGIEN

Was ik nog maor dat jongien
dat jongien van toon
dee zorgeloos was
en alles kon doon

Knikker’n in de Weemstraote
of klimm’n in een boom
speulen op de Kaampe
‘k zie ‘t nog in mien droom

Was ik nog maor dat jongien
dat jongien zo klein
dat ronties draeide op de fietse
De maark was mien domein

En laeter op de brommer
de maeg’n achternao
en dan saem mit ze zwem’n
Onder ‘t broggien in de Ao

Was ik nog maor dat jongien
dat jongien uut de stad
dat speulde rond de toorn
dat jongien dat steeds de tied vergat

KNIGGIEN (pseudoniem van Jan T. Mateboer)