Verhalen/gedichten van
Ootmarsum (Oatmöske)

D’r steet nen hanen op beide toorns
Van de katholieke en hervormde kark
En iedern hanen döt veur zich
Joar in, joar oet zien wark.

Hee wiz oons woar de weend henkoomp
Oet ’t oosten of oet ’t westen
Zee doot ’t beide eaven good
Gineen van twee is ’n besten.

Ok wiest ze ’t karkvolk aajt de weg
Al eeuwen, joar noa joar
Hier kö’j terecht. Hier is Oons Heer
Biej ’n dominee of de pastoar.

Toch valt miej één ding teggen doaran
Ik vroag miej of, hoo ’t kan
Dee haans dee gunt zich ginnen blik
Ze kiekt meka nich an.

De weend hoof nog mer um te sloan
Of beide hanens dreait
Het geet zoa stiekem, ongemarkt
Ginnen hanen den d’r noa kreait.

Iej zollen hoast zeggen: in dizze tied
Woarin contact wordt zocht:
“Zeg,  kiek meka toch efkes an.
Is dat tevöl soms vrogd?”

Zelfs de leu dee geft ’t veurbeeld a.
Zeukt zich meka al op
Woarum kan dat biej oe hanens nich?
Beug toch ees oenen kop!

Mer kons fluusterden dee hanens miej in:

“Mien beste kearlke, kiek:
Dat wiej meka aajt ’t gat too dreait,
Hef ziene symboliek.
Ne symboliek van groot belang
Wiej zollen ’t wa oet willen kreaien
Dat kön wiej nich, dus wiez’ wiej an
Deur met oonzen stat te dreaien,
Da’w allemoal, oet wat vunne strek,
Op tied Oonz’ Heer mangs priest
Zoadat alle nözze, net as biej oons
Dezölfde kaant in wiest.”

Ben Morshuis
Oatmössche

’T KLÈN

Lei’jt oen köpke meer tegn mien’n schoolder

Wèt nich bang, ik bin d’r ja

Hol die vast an mie, mien duufke

Dan kan geneene die wat doon

An den grootn doonkern hemmel

Haangt de steerne van de nacht

Onmeunnig wied en toch good te zeen

Holt zee de wacht oawer iedereen

Alle beume liekt wa ingesloapen

Nanns is meer ’n lechke an

Zolms de tied lik ingesloapen

Kiek mie nich zoa angstig an !

Hol die vast an mie

Leg oen köpke op mien schoolder

Effkes zittn, eemn mien’n zin

Um die te loatn wetn, da’k gelukkig met die bin

Rob Meijer

Uit: Oonder 'n kaark'ntoorn. Een verzameling verzen in 't Ootmarsums Twents. 2002