Verhalen/gedichten van
Nijverdal

De lichies bint edoofd
et nieje joar brach
iezig koale wind
bevreuren laand
versteend water.

Buten lopend
huuver ik um
de starheid, doodsheid
um mie hen,
gin leaven te bekennen
en ik heb heimwee
noar et oale joar
met zien knusse
warme gezelligheid.

Gin leaven te bekennen,
en de teuverhazelaar dan?
Den gif al gelle bluumpies
en as ik umhoog kieke
stroalt mie de lichies tegen
ne winterluch vol starren
en deur de kale beume
zie’k ne halve moane
den lacht.

Ach mèènse, heb toch geduld,
det hef de natuur ok.

Dick Podt-Schoten
Nijverdal